Agnieszka Zawadowska
/ sztuki wizualne
Koncepcja tegorocznego Festiwalu oparta jest na idei, według której od rzeczywistości dawnej Łodzi jesteśmy oddzieleni granicą epok. Stało się to niepostrzeżenie. Pamięć (niepamięć), sięgająca miasta czterech narodów, odbywa daleką drogę. Wszyscy należymy już do przyszłości, tej naukowo przewidzianej i wyobrażonej, bo to ona jest horyzontem zdarzeń, które stają się naszą rzeczywistością.
Pomimo tego, że wyznaczamy miejsca pamięci, nasze życie definiują idiomy i wymagania współczesności. Powstają nowe społeczne znaczenia. Dawne fabryki stają się instytucjami kultury. Przeszłość jest obecna w mieście na wiele sposobów, jednak jej konteksty widzimy już inaczej; jesteśmy jej odległymi spadkobiercami, kolonizujemy miasto na swój sposób, bo nie mamy wyjścia. Powstaje całkiem nowa tkanka społeczna, obok i na miejscu dawnej Łodzi.
Łódź stała się elementem globalnej układanki, należy do świata. Obostrzenia związane z pandemią także tutaj zmieniły plany w wymiarze ludzkim i społecznym. Ostatnie wydarzenia nadały Festiwalowi nowy kontekst i sprawiły, że stał się częścią rzeczywistości, która bez naszego udziału zmienia nasze życie.
W ramach sekcji sztuk wizualnych zaprezentujemy wielowątkowe wydarzenie performatywne związane z nagrodzoną Nagrodą Literacką NIKE książką Mariusza Szczygła „Nie ma”. Żałobę we współczesnym świecie zastępuje traumatyczna pustka, która blokuje emocje, a jedyną możliwością bycia z umarłymi staje się dojmujące „nic ”, zapisanie ich nazwisk i historii.
Na „Nie ma” złożą się:
- Spotkanie literatów – rozmowa performatywna Remigiusza Grzeli z Mariuszem Szczygłem, skupiona wokół stanu pustki spowodowanej znikaniem osób i pracy żałoby. Szczególny kontekst tej rozmowie nadaje stan pandemii; rzeczywistości, w której codziennie liczymy zmarłych.
- Performens, ujawniający różne nitki pamięci, które wyciągamy z tej samej historii. We fragmentach opowiadań o siostrach bliźniaczkach Woźnickich, które wiele lat powojnie popełniły samobójstwo, Performerkami są aktorki Teatru Żydowskiego w Warszawie pod kierunkiem Agnieszki Lipiec. W działaniach performatywnych weźmie udział Mariusz Szczygieł.
- Projekcja w przestrzeni miejskiej – powtórzenie wielokrotnie użytego w sztuce zabiegu wyprodukowania widmowej obecności osób, których nie ma. Seria wyrywkowych i nie zawsze spójnych zjawień w przestrzeni miejskiej stanie się rzeczywistością paralelną do działań aktorów i autora. Muzyka i światło stworzą przestrzeń, w której projekcja „stanie się możliwa”.